صنعت ریخته‌گری در ایران دارای قدمت زیادی است. اشیا و قطعات ریختگی باقیمانده از دوران باستان نشان‌دهنده مهارت ایرانیان در این زمینه است.
از میان روش های شکل دادن و ساخت قطعات صنعتی، شکل دادن جامدات، شکل دادن جامع و مایع، شکل دادن مایعات نظیر شکل دادن مذاب یا همان ریخته‌گری دارای جایگاه مهم و زیربنایی بوده و بیش از دیگر روش‌های ساخت محصولات صنعتی در اکثر روش‌های تولید نظیر شکل دادن جامدات نقش دارد.
شمش‌ریزی که یک فرایند ریخته‌گری است گام اولیه در تولید قطعات کار شده مکانیکی نظیر نورد آهنگری و نظایر آن می‌باشد.
صنعت ریخته‌گری در ایران در پنج دهه گذشته از نظر کمی و میزان تولید و تعداد واحدهای ریخته گری رشد بسیاری داشته ولی از نظر علمی و کیفی در مقابیسه با صنایع پیشرفته ریخته‌گری در جهان موفقیت کنتری داشته است. علل اصلی این مسئله کمبودهای مربوط به مشکلات ارتباط صنعت-دانشگاه، عدم حمایت از سازمان‌های علمی پژوهشی و اطلاعاتی در رابطه با ریخته‌گری از طرف صنایع، سرمایه‌گذاری کم در حوزه های پژوهشی در صنایع ریخته‌گری کشور، کاهش تمایل داشجویان به تحصیل در این رشته می‌باشد.
امروزه صنایعی پیشرفته هستند که نفوذ علم در آن‌ها بیشتر بوده و در کنار کمیت تولید به کیفیت نیز توجه زیادی می‌شود.